“Ik ben Duece, de trotste vader van Ace. Ik kwam terecht bij ‘VZW Anegria’ ezelopvangcentrum omdat mijn baasjes te oud werden om voor mij te zorgen. Op 17 mei 2013 heeft Ine me geadopteerd en ben ik op de hoeve komen wonen.
Ik en mijn zoon Ace hebben een hechte band en steunen elkaar door dik en dun.
Als je mij voor de eerste keer bezoekt, ben ik eerder afwachtend. Ook bij nieuwe voorwerpen hou ik in het begin graag wat afstand. Andere dieren wil ik wel graag snel leren kennen. De paarden, koeien en schapen aan de andere kant bestudeer ik graag van dichtbij.”
“Ik ben Ace. Mijn vader Duece kennen jullie ondertussen al. Ik ben samen met hem op de hoeve komen wonen op 17 mei 2013.
Volgens mijn vader ben ik erg slim. Maar ik hou me toch liever op de achtergrond en word het liefst rustig benaderd.
Ik ben erg alert en houd altijd de omgeving goed in het oog. Ik hou ervan om me te rollen in de weide. Als er een nieuw voorwerp in de weide staat, trek ik onmiddellijk op onderzoek. Als ik je niet ken, kijk ik liever eerst toe van op een afstand. Maar eens we elkaar kennen kom ik regelmatig een knuffel vragen. Als je veel geduld hebt met mij, kan je me waarschijnlijk nog wel wat dingen leren over de omgang met mensen.”
"ik ben Roy. Ik ben de leider van de groep.
Ine heeft me ook geadopteerd bij 'VZW Anegria' ezelopvangcentrum en ik ben in maart 2015 op de hoeve komen wonen.
Ik ga als eerste op verkenning als er iets te eten valt. Ik ben van bijna niets of niemand bang. Als er een nieuwe persoon in de weide komt ga ik hem of haar dan ook onmiddellijk begroeten.
IK hou ervan om geborsteld te worden en maak graag een wandeling.
"Ik ben Boris. Ik ben in juni 2021 op de hoeve komen wonen. Ik ben de jongste ezel van de groep. Soms kan ik dus nog wat speels zijn. Ik hou ervan om lange wandelingen te maken. Soms zou ik nog eens schrikken van iets wat ik nog niet zo goed ken. Roy stelt me dan altijd gerust.
Ik hou van kinderen. Ze mogen me gerust aaien en borstelen, maar liefst niet met zes tegelijkertijd.